Hallo met mij!
Ik wil het even hebben over mensen die hun mond niet dicht doen tijdens het praten. Ken je dat soort mensen? Die houden voortdurend hun bovenlip opgetrokken, alsof ze de godganse dag een geschrokken konijn imiteren. Ondertussen proberen ze wel gewoon een gesprek te voeren.
Dat lukt natuurlijk nauwelijks, want om bepaalde letters goed uit te spreken, moet je nou eenmaal je lippen op elkaar zetten. Neem de letter M: die spreek je uit door twee lippen op elkaar te zetten en daar een geluid doorheen te maken. Maar deze mensen weigeren dat. Ze vinden het belangrijker om hun bovenlip te allen tijde opgetrokken te houden, dan om fatsoenlijk te articuleren. Dus proberen ze de M-klank na te bootsen door hun onderlip tegen hun voortanden aan te zetten. Het klinkt bijna hetzelfde, maar als je goed luistert hoor je dat ze niet mama maar wawa zeggen. Niet hallo met mij, maar hallo wet wij.
Waarschijnlijk ben je dit nu aan het proberen. Heel goed! Want dan weet je meteen wat voor mensen ik bedoel. Misschien was het je hiervoor nog nooit opgevallen, maar als je het eenmaal ziet, kun je het niet meer níet zien. Dan zie je alleen nog maar die mond die maar niet dicht gaat. Die stramme bovenlip, dat sappige tandvlees en die vochtige voortanden die voortdurend in beeld blijven.
Persoonlijk lukt het mij niet om een gesprek te voeren met een ‘hooglipje’. Ik kan alleen maar denken: waarom?! Waarom doe je dit? Zijn je lippen te kort? Zijn je voortanden te groot? Is je kaak uit de kom? Nee! Anatomisch gezien is er niks mis met je! WAAROM DOE JE JE MOND DAN NIET DICHT?!
Ik vermoed dat deze mensen gewoon aartslui zijn. Ze vinden het simpelweg te veel moeite om hun lippen voor ieder woordje weer helemaal op elkaar te zetten. Dus maken ze zich er makkelijk vanaf door wawa te zeggen in plaats van mama. Dat ze op deze manier alle levensvreugde uit hun gesprekspartner zuigen, kan ze klaarblijkelijk niks schelen.
Ze komen er natuurlijk ook mee weg. Ons nationale credo is ‘bemoei je met je eigen zaken’, dus halen we onze schouders op en laten we de hooglipjes gewoon hun gang gaan. Zoals we ook niks zeggen van volwassen mannen die patta’s zeggen of vrouwen die zalvend hun ogen dicht houden tijdens een gesprek.
Ik vind dat dat maar eens afgelopen moet zijn. Wij hebben allemaal last van de terreur van de hooglipjes en dat mogen ze best weten. Laten, lieve lezers, we dit gedrag voor eens en voor altijd de kop in drukken. Laten we voortaan, als een van ons onverhoopt in gesprek raakt met een hooglipje, gewoon vriendelijk vragen: ‘Zou je alsjeblieft je mond dicht willen doen als je tegen me praat?’