Even over dat hamsteren hè. Op nu.nl zag ik een aardig filmpje waarin wordt uitgelegd wat de psychologie achter hamsteren is. De kern van het verhaal is dat de meeste mensen vrij nuchter zijn en zelf niet van plan zijn om te gaan hamsteren. Maar wanneer zij vermoeden dat andere mensen wél hamsteren, verandert hun gedrag. Ze worden bang om achter het net te vissen, dus gaan ze ook maar even naar de supermarkt om extra spullen in te slaan. Hierdoor veranderen niet-hamsteraars onbedoeld dus toch in hamsteraars en zijn binnen de kortste keren alle spullen op.
Dat dit zo werkt heb ik zelf aan den lijve ondervonden. Ik had geen enkele zorgen over mijn voedselvoorraad, totdat Rutte meermaals op tv herhaalde dat iedereen onmiddellijk moest stoppen met hamsteren. Plots maakte paniek zich van mij meester. Stoppen met hamsteren? Stoppen met hamsteren? Hoezo stoppen met hamsteren?! Dus die asociale teringlijers zijn alle winkels aan het leegkopen? MAAR IK HEB OOK BIJNA NIKS IN HUIS!
En hop, daar ging ik, in gestrekte draf naar de supermarkt om mijn kar vol te laden met spullen die mij de komende jaren in leven zouden gaan houden. Kikkererwten in blik, afbak broden, rijst, pasta, linzen, koffie, thee, tomatenpuree, grote knakworsten en vier potten rode biet met appel. Ja, die laatste vond ik zelf ook verrassend. Nog nooit in de zevenendertig jaar dat ik op aarde rondloop heb ik mij aangetrokken gevoeld tot rode biet met appel. Uit een potje. Ik weet niet eens hoe je dat eet: warm, koud, gestoofd? En eet je dat dan bíj iets, of los met een vork uit de pot? Ach, die details konden mij in het heetst van de strijd niks schelen. Rode biet met appel klinkt als iets met vitamines en daar kun je er nooit genoeg van in huis hebben tijdens een pandemie.
En zie: in een oogwenk veranderden Mark Rutte en de media mij – een weldenkende, beschaafde en bescheiden burger – in een hebberige hamsteraar. Zonder het te weten wakkerden zij het sluimerende hamstervuur in mij aan. Ik kan mij zo voorstellen dat dit bij meer mensen zo gegaan is.
Daarom heb ik vandaag een kleine tip voor onze politieke vertegenwoordigers: als jullie willen dat mensen stoppen met hamsteren, doe dan alsof het niet gebeurt. Rep er met geen woord over. Deel geen plaatjes van lege schappen op social media, zet het niet in de krant en benoem het vooral niet in een persconferentie waar het halve land naar kijkt. Probeer in plaats daarvan de mensen te prijzen. Lieg dat jullie trots op ons zijn. Dat wij Nederlanders zo sociaal zijn om alleen datgene te kopen wat we zelf nodig hebben. Hoe nobel het is dat we genoeg over laten voor anderen, omdat wij wél begrijpen dat hamsteren niet nodig is. En roep ons daarna op om massaal foto’s te delen van volle schappen.
Ik vermoed dat mensen dan snel uitgehamsterd zijn.