Mijn lievelings emoji is die van de egel. Als ik naar deze emoji kijk dan smelt ik. Er zijn nog wel meer lieve emojis, zoals bijvoorbeeld de otter, de luiaard en het nijlpaard, maar er is er geen één zo lief en troostend als de egel. Als ik door corona weer eens heen en weer geslingerd word tussen paniek en depressie, hoef ik alleen maar even naar de egel-emoji te kijken en ik word weer rustig.

Het zit ‘m denk ik in die glimlach op zijn gezicht. Die goeiige, bijna onnozele blik, waarmee hij lijkt te zeggen: pompidom, de wereld vergaat misschien, maar ik maak even een ommetje. In de lentezon. Of zijn het zijn voetjes? Die vier minuscule voetjes op een rij, waarvan iedereen kan zien dat ze hem niet ver gaan brengen in het leven. Maar dat maakt de egel niks uit, want hij hoeft nergens naartoe. Hij maakt gewoon even een ommetje. Op zijn minuscule voetjes. In de lentezon.

Sommige emoji’s hebben een dubbele betekenis, die mensen in alle landen snappen. Zoals de perzik, de aubergine en de zwarte voetafdrukken. Ik stel voor dat we de egel-emoji voortaan gebruiken als internationaal symbool van optimisme en troost. Voor iedereen die met één plaatje wil zeggen: Rustig maar, alles komt goed. Ga eerst maar even een ommetje maken in de lentezon. Dan zien we daarna wel weer verder.